Odnowa w Duchu Świętym

   Odnowa w Duchu Świętym. Grupa pod nazwą: Wspólnota Bożego Miłosierdzia, zał. 30.05.1992 przez ks. Kazimierza Jóźwika i Idę Niemirowską; stowarzyszeniem kierowały: Ida ®Niemirowska (1992-2002) i Teresa Łukasiak od 2002. Działalność grupy polega na cotygodniowych spotkaniach modlitewnych, modlitwie wstawienniczej w różnych intencjach, prowadzeniu adoracji Najświętszego Sakramentu, udziale w diecezjalnych i ogólnopolskich rekolekcjach i spotkaniach formacyjnych, organizacji wyjazdów do Częstochowy na coroczne czuwania Odnowy oraz innych pielgrzymek. W lipcu 1992 opiekunem grupy z ramienia Kościoła został ks. Leszek Hryciuk, w sierpniu 1994 -ks. Robert Wegiera, a w październiku  2002 - ks. Marek Śliwa. W l. 1992-98 prowadzono sklepik parafialny, w 1997 rozpoczęto uczestnictwo w audycjach Katolickiego Radia Podlasia. 24.04.1999 grupa zorganizowała w Rykach Dzień Jedności grup Odnowy z całej diecezji, 10.06.1999 zorganizowała wyjazd do Siedlec na spotkanie z Janem Pawłem II. Na spotkania przychodzi ok. 20 osób.  [Tomasz Niemirowski]

Odnowa w Duchu Świętym jest jednym z ruchów, który powstał niemal równolegle z obradami Soboru Watykańskiego II. Jego członkowie stale nawracają się do Jezusa, otwierając się na Ducha Świętego - Trzecią Osobę Trójcy Świętej, Pana i Ożywiciela, który tchnie życie w Kościół i jest źródłem jego odnowy. Przyjmują dary Ducha Świętego i służą nimi swoim wspólnotom i całemu Kościołowi. Natchnieni Duchem Świętym ewangelizują chrześcijan, kulturę i struktury społeczne.
   Za początek Odnowy Charyzmatycznej w Kościele katolickim uznaje się dni skupienia zorganizowane 17-19 lutego 1967 r. w Pittsburghu w Stanach Zjednoczonych. Uczestniczyli w nich wykładowcy akademiccy i studenci, chcący pogłębić swoją więź z Bogiem. Intuicyjnie przeczuwali, że o duchowe dary należy prosić Ducha Świętego, który działa od początku stworzenia, mówi przez proroków i zgodnie z obietnicą Pana Jezusa został zesłany na Apostołów i Kościół, aby prowadzić do pełni prawdy.
   Dlatego grupa z Pittsburgha ustaliła, że tematem głoszonych konferencji będzie odnowa sakramentu bierzmowania. Nikt z uczestników nie przypuszczał jednak, że spotkanie to zapoczątkuje potężny ruch w Kościele katolickim, który został później zdefiniowany jako katolicka Odnowa Charyzmatyczna. Wielu uważa, że jest on odpowiedzią na modlitwę papieża Jana XXIII, proszącego, aby Sobór Watykański II zaowocował nie tylko zbiorem kolejnych dokumentów, ale też "nowym Zesłaniem Ducha Świętego".
   Niewielka grupa uczestników rekolekcji w Pittsburghu modliła się o "reaktywacje" łaski Ducha Świętego otrzymanej w sakramencie bierzmowania. Ich modlitwa została wysłuchana w zaskakujący dla nich samych sposób. Doświadczyli miłości Ojca, która doprowadziła ich do bardziej osobistego związku z Jezusem. Swoje doświadczenie opisali później jako "chrzest w Duchu Świętym". Określenie to zaczerpnęli z Dziejów Apostolskich. Równocześnie z tym niezwykłym przeżyciem doświadczyli wielu darów charyzmatycznych Ducha Świętego, opisanych w Pierwszym Liście św. Pawła do Koryntian (12-14) - spontanicznie wysławiali Boga, adorowali Go, wypełniał ich zapał ewangelizacji, chęć dzielenia się Dobrą Nowiną zarówno z ochrzczonymi, jak i niewierzącymi.
   Choć Odnowa często później była prezentowana pod kątem niezwykłych charyzmatów - mówienia językami, uzdrawiania i prorokowania - od samego początku była ona w swej istocie ruchem skierowanym ku nawróceniu i oddaniu się całym sercem Bogu: Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

   Członkowie ruchu podkreślają, że powstała ona z inicjatywy Ducha Świętego i nie da się wskazać na człowieka - założyciela lub grupę założycieli. Początkiem istnienia Odnowy było doświadczenie Pięćdziesiątnicy Paschalnej - zesłanie Ducha Świętego, które powodowało powstanie następnych grup. Nie było także jednej grupy, skąd wzięły początek następne, ale więcej grup o tym samym doświadczeniu Pięćdziesiątnicy.

   Od samego początku istnienia Odnowa Charyzmatyczna zachowała cechy pewnej spontaniczności, tak jakby osoby, które się w nią włączają, szły za natchnieniem Ducha Święte- go, wiejącym kędy chce. Dlatego Odnowa nie jest ujednoliconym ruchem, należy do niej bardzo zróżnicowany zespół jednostek i grup, będących niezależne jedne od drugich, na różnym etapie rozwoju i przeżywających wiarę o różnym rozłożeniu akcentów. Łączy je jednak wspólne doświadczenie i cele. Struktura luźno powiązanych relacji na poziomie diecezji i krajów istnieje też na szczeblu międzynarodowym. Wzajemne stosunki poszczególnych wspólnot charakteryzuje dobrowolne zrzeszanie się, dialogi i współpraca, mimo że nie doszło do głębszej integracji i uporządkowania struktur.
   Ruch rozpoczęty w Pittsburghu rozprzestrzenił się zaskakująco szybko. Szacuje się, że więcej niż 70 mln katolików w ponad 100 krajach zostało dotkniętych przez Ducha Świętego. Teologowie rozpoczęli analizować ten fenomen niemal natychmiast po jego powstaniu, a biskupi i papieże wspierali potężny strumień łaski ożywiający Wspólnotę.
   Podczas pierwszego kongresu ruchu, który odbył się w bazylice św. Piotra w Rzymie w 1975 r., papież Paweł VI nazwał Odnowę Charyzmatyczną szansa dla Kościoła, a jego następca Jan Paweł II stwierdził, że Ruch jest jednym ze znaków nowej wiosny, o którą żarliwie modli się w związku z Wielkim Jubileuszem Roku 2000. Ruch Odnowy od początku swojego istnienia ściśle współpracuje z biskupami w krajach, gdzie został zainicjowany.
   W 1992 r., w trakcie jubileuszowego zgromadzenia Ruchu w Pittsburghu, w 25. Rocznicę jego powstania, bp Paul Josef Cordes, ówczesny wiceprzewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich, powiedział: "Odnowa Charyzmatyczna w najbliższych latach może i powinna bardzo pomóc w zrozumieniu i odnowieniu sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, tak aby cały lud Boży pewnego dnia doświadczył wspaniałej pełni w Chrystusie, poprzez - jak wy to nazywacie - 'Chrzest w Duchu'".

do góry   

Grupy Odnowy w Polsce

   W Polsce pierwsze grupy Odnowy powstały w Poznaniu w 1975 r. z inicjatywy ks. Mariana Piątkowskiego oraz dwa lata później w Warszawie z inicjatywy ks. Bronisława Dembowskiego. Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych prze- szczepił on na polski grunt doświadczenie tamtejszego Kościoła. W 1977 r. powstał Zespół Koordynatorów, który przekazywał sobie informacje, czuwał nad jakością materiałów formacyjnych i utrzymywał stały kontakt z Episkopatem. W 1981 r. w ramach Zespołu Koordynatorów zorganizowano Zespół Paschalny, sekretariat i osoby odpowiedzialne za rejony. Zespół nawiązał kontakt z międzynarodowym Biurem Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRO). W krótkim czasie grupy Odnowy zaczęły powstawać w różnych częściach Polski, a największy ich rozkwit nastąpił w pierwszej połowie lat 80. Dziś w każdej diecezji działa od kilku do kilkudziesięciu grup modlitewnych. Obecnie Zespół Koordynatorów zamierza przekształcić się w stowarzyszenie kościelne erygowane przy Konferencji Episkopatu.
    Historia Odnowy w Duchu Świętym w Polsce jest przede wszystkim historią wielu, często radykalnych i spektakularnych nawróceń. Wytworzyła się też tradycja organizowania ogólnopolskich kongresów Ruchu. W 1983 r. w I Kongresie uczestniczyło na Jasnej Górze 8 tys. osób, w II Kongresie, w Gnieźnie w 1988 r., kilkanaście tysięcy. Na III i IV Kongres, które ponownie odbyły się na Jasnej Górze w 1993 i 1998 r., przybyło odpowiednio 100 i 200 tys. osób.
   Spontaniczny i oddolny ruch, nie ustanowiony przez hierarchię, zmienił relacje między duchownymi i wiernymi świeckimi. Wykształcił się nowy model współpracy, w którym nie tylko księża ustalają, co mają robić wierni, lecz zaczęto coraz bardziej doceniać inicjatywy ludzi świeckich i odkrywać ich podmiotowość. Przyczyniło się to w dużym stopniu do ukształtowania nowej, posoborowej struktury Kościoła, gdzie relacje świeckich z duchownymi są bardziej partnerskie, a laikat bierze dojrzałą odpowiedzialność za budowanie i wzrost Kościoła, stale współpracując z hierarchią i będąc jej poddanym.
   Formacja w Odnowie nie jest jednolita, podobnie jak i jej struktura. Istotą daru odnowy jest łaska odradzająca i odnawiająca różne typy duchowości, którymi Kościół żył przez wieki, harmonijnie łącząca stare z nowym. Poszczególne grupy i wspólnoty sięgają do różnych tradycji. W Polsce wspólnoty inspirowane duchowością karmelitańską, ignacjańską, franciszkańską czy salezjańską.
   Pomimo tej różnorodności wspólnym i podstawowym elementem formacji w Ruchu jest ewangelizacja realizowana w tzw. Seminarium Odnowy Życia w Duchu Świętym i podczas Rekolekcji Ewangelizacyjnych Odnowy. Ich podstawowe przesłanie jest identyczne:

• Bóg jest Miłością, co prowadzi do odkrycia, że "Ja jestem kochany";

• Grzech oddziela mnie od doświadczenia Bożej miłości;

• Jedynie Chrystus jest Zbawicielem;

• Jezus jest Panem - każdy jest zaproszony do oddania Mu swojego życia;

• Duch Święty - Trzecia Osoba Trójcy Świętej - działa w Kościele dzisiaj, daje nowe życie i otwiera na posługę charyzmatami;

• Wszyscy są zaproszeni do aktywnego udziału we wspólnocie Kościoła.

   Osoby przechodzące tę formację przeżywają też doświadczenie "chrztu w Duchu Świętym", który może nastąpić przez modlitwę, nałożenie rąk albo spontanicznie. W istocie Duch Święty uaktywnia łaskę chrztu, która w niejednym chrześcijaninie zaledwie "drzemie". Owocem chrztu w Duchu Świętym jest radykalna przemiana życia, uleczenie zranień psychicznych, a także umiłowanie modlitwy, Słowa Bożego, sakramentów, ufność Bogu, głębokie wejrzenie w sprawy Boża i ludzkie. Obok istotnych charyzmatów miłości, wiary, mocy, mądrości, światła, występują nieraz charyzmaty nad- zwyczajne - mówienie językami, dar prorokowania, uzdrawianie fizyczne i duchowe.
   Grupy modlitewne Odnowy gromadzą się na co tygodniowych spotkaniach modlitewnych, podejmują modlitwę wstawienniczą w różnych intencjach, o uzdrowienie fizyczne i duchowe, podejmują rozmaite formy ewangelizacji, nieraz organizują pantomimy lub głoszą Dobrą Nowinę na ulicach dużych miast.
Odnowa w Duchu Świętym nie prowadzi jednolitej działalności apostolskiej. Jej członkowie określają indywidualnie swoje zaangażowanie, a także nieraz łączą się w nowe grupy, aby wspólnie zrealizować jakieś zadanie. Do tych zadań należy ewangelizacja różnych środowisk indywidualnie lub wspólnotowo - w kościołach członkowie Odnowy włączają się do liturgii i Mszy świętej, z posługą uzdrawiania, nawiedzają więźniów. W świecie angażują się w życie polityczne, społeczne, kulturalne, w rodzinach i grupach zawodowych przybliżają Królestwo Boże przygotowują grunt pod zasiew Słowa Bożego.
   Ważnym narzędziem ewangelizacji jest Seminarium Odnowy Życia w Duchu Świętym oraz Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy, prowadzone w domach rekolekcyjnych Ruchu. Choć różnią się formą, przekazują te same treści i wykorzystują takie same środki. Należą do nich: głoszenie Słowa, świadectwo, prowadzenie do osobistego spotkania z Bogiem w Jego Słowie, modlitwa wstawiennicza. Szczytowym momentem ewangelizacji, "perłą", o którą modli się wspólnota, jest odrodzenie w Duchu Świętym, nazywane także chrztem w Duchu Świętym lub wylaniem Ducha. Modli- twa ta jest rozumiana jako prośba o otwarcie na wszystkie łaski, przede wszystkim na dary udzielone człowiekowi w sakramentach chrztu, bierzmowania, małżeństwa lub kapłaństwa. Modlący stają się w szczególny sposób "nosicielami" powiewu Ducha, który dziś ożywia cały Kościół.
   Dzieła podejmowane przez Odnowę maja charakter formacyjny. Centrum formacji Wieczemik w Magdalence k. Warszawy prowadzi stałą formację członków Ruchu. Składa się ona z czterech etapów: spotkanie z Jezusem i otwarcie na moc Ducha Świętego; uzdrowienie wewnętrzne; "drugie nawrócenie" oraz wejście w misję Chrystusa i podjęcie służby. Ośrodek Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi prowadzi Szkołę Ewangelizacji i Rozeznania Duchowego, opartą na duchowości ignacjańskiej. Prowadzi m. in. Eksternistyczne Seminaria Odnowy Życia w Duchu Świętym. Stałą formację członków Ruchu podczas weekendów formacyjnych i kilkudniowych rekolekcji prowadzi Ośrodek w Duchu Świętym w Katowicach Murckach. Sesje formacyjne o różnorodnej tematyce organizuje Centrum Formacji Kultury Chrześcijańskiej.
   Odnowa ma do dyspozycji trzy wydawnictwa - Wydawnictwo M w Krakowie, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi i Centrum Formacji Wieczemik w Magdalence k. Warszawy. Wydawane są cztery periodyki o zasięgu ogólnopolskim: "List", "zeszyty Odnowy w Duchu Świętym", "Szum z Nieba" i "Jezus Żyje". Ponadto ukazuje się wiele czasopism o zasięgu lokalnym, np. diecezjalnym. Ogólnoświatowym periodykiem Ruchu jest "ICCRS Newsletter" - biuletyn informacyjny Służb Międzynarodowej Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej.
   W Polsce liczbę osób uczestniczących w spotkaniach grup modlitewnych Odnowy szacuje się na 27 tys., zgromadzonych w ok. 600 wspólnotach, natomiast sympatyków jest ok. 150-200 tys., gromadzących się co roku na czuwaniach modlitewnych ma Jasnej Górze.
W parafii św. Eugeniusza pierwszą grupę modlitewną Odnowy zgromadził w liczbie około 20 osób, o. Kazimierz Lubowicki OMI. Po wyjeździe ojca Kazimierza z Kędzierzyna i braku nowego prowadzącego, grupa powoli traciła aktywność; aż przestała istnieć. Ponowne ożywienie nastąpiło w 1992 r., gdy grupą zaopiekował się o. Waldemar Mejka, wikariusz proboszcza o. T. Hajduka OMI i gdy grupę modlitewną zasiliło kilka osób z parafialnego Zespołu Synodalnego. W 1993 r. grupą modlitewną Odnowy zaopiekował się osobiście nowy proboszcz o. Norbert Sojka OMI, a pomagał mu przygotowujący się do wyjazdu na Misje w Brazylii o. Gerard Śmiechota. W 1994 i 1995 r. wspólnota przygotowywała nocne czuwania modlitewne dla parafian i zaczęła uczestniczyć w corocznych czuwaniach grup Odnowy w Duchu Świętym, w Częstochowie na Jasnej Górze.
   W tym czasie wspólnota liczyła około 30 osób i składała się w zdecydowanej większości z ludzi bardzo młodych. W latach 1996 - 1997 odeszło wielu ludzi młodych i część starszych. Powodem odejścia młodzieży było podjęcie studiów, założenie rodzin i opuszczenie Kędzierzyna, starsi odeszli do powstających w tym czasie nowych diakonii w naszej parafii. Liczba uczestników zmniejszyła się do 8 - 10 osób, ale przetrwała kryzys i dzisiaj liczy 12 - 18 osób. Kolejnymi duszpasterzami wspólnoty byli: o. Andrzej Noga, o. Michał Lepich, a w latach 1991 - 2001 o. Andrzej Jastrzębski. W 2000 roku grupa odbyła Seminarium Odnowy w Duchu Św., trwające 7 tygodni (spotkania przez 7 kolejnych tygodni, raz w tygodniu, w innym dniu, niż spotkania modlitewne). W maju Diakonia uczestniczy w corocznym czuwaniu grup Odnowy w Duchu Św. na Jasnej Górze, a jesienią w Diecezjalnym Dniu Jedności Diecezji Opolskiej.
   Grupa uczestniczy w życiuparaf1i na takich samych zasadach jak pozostałe diakonie. Zasadniczymi elementami spotkania modlitewnego są modlitwa o obecność Ducha Św., modlitwa uwielbienia, radosne dzielenie się Słowem Bożym, modlitwa przebłagania, prośba o potrzebne dary. Na zakończenie omawia się sprawy organizacyjne.
   Spotkania modlitewne odbywają się w każdą środę, po Mszy św., o godz. 18.00, w salce obok kościoła - jeżeli jest to zwykłe spotkanie, lub w dolnym kościele - jeżeli spotkanie odbywa się z wystawieniem Najświętszego Sakramentu. Opiekunem duchowym jest o. Krzysztof Klim.